Koeien droogzetten

Een koe kalft gewoonlijk één keer om het jaar, om een goed jaar eigenlijk, want de tussenkalftijd van een koe (de tijd tussen twee kalvingen) bedraagt best zo’n 380 dagen. Bij de meeste melkveebedrijven ligt dit hoger, ook bij ons is dit iets hoger met 395 dagen. Dit is nog redelijk goed, wat zeker te maken heeft met het feit dat we werken met natuurlijke dekking. Van die 395 dagen worden de koeien zo’n 350 dagen gemolken, de overige 45 dagen zijn ze in droogstand of dus op rust.

Op ongeveer dag 350 van de lactatie geeft de drachtige koe intussen niet veel melk meer. Bij de ene is dat al wat minder dan bij de andere maar gemiddeld spreken we van 15 liter per dag. Het voer dient naar het einde van de lactatie aangepast te worden zodat de melkgift ook (beter) zou afnemen. Op hun piek in de lactatie, rond dag 60, is die trouwens zo’n 40 tot 50 liter melk. Bij vaarzen is dat wat minder, al hebben we dit jaar al enkele topvaarzen gehad die tot 36 en zelfs 41 liter per dag gingen!

Er kan op dag 350 niet zomaar gestopt worden met melken maar de koe dient drooggezet te worden. Koeien droogzetten kan op verschillende manieren, met verschillende middelen. Wij passen een antibioticabehandeling toe aan de uier. Eerst dienen na de laatste melkbeurt alle spenen met een bijgeleverd alcoholdoekje ontsmet te worden. Dan kan rustig en zorgvuldig in elke speen een spuitje droogzetter (injector met intramammaire zalf) ingebracht worden. Deze zalf zal ervoor zorgen dat bestaande infecties worden verholpen en nieuwe infecties worden voorkomen. Dit voor een goede 35 dagen, vandaar dat er hier best gestreefd wordt naar een droogstand van zo’n 6 weken. De spenen worden daarna nog gedipt, zoals na elke melkbeurt wordt gedaan.

Na het droogzetten worden de koeien bij ons gesepareerd naar de behandelstraat zodat ze in de klauwbekapbox kunnen voor hun klauwverzorging of pedicure. Daarna worden deze koeien best in een andere stal of op de weide gebracht en krijgen ze een aangepast rantsoen. In de eerste week van de droogstand zal er vaak nog melk uit de uier druppelen of zelfs lopen. Het duurt namelijk enkele dagen voor er door de natuurlijke verdediging van de uier een keratineprop zal gevormd worden in elke speen. Deze barrière die bacteriën tegen houdt, zal vanzelf verdwijnen wanneer de kalving nadert. Bron: kennis en deze website.

Wanneer een koe gekalfd heeft, kan de melk niet zomaar mee in de tank. De eerste melk is sowieso voor het kalf maar op dag 2 of 3 dient de melk op antibiotica gecontroleerd te worden. Dit gebeurt met de Copan Milk Test, een microbiologische test, en gaat als volgt: een druppeltje melk wordt in een (paars) buisje met testbacterie gedaan en dit gaat dan drie uur lang op 64,5 °C geïncubeerd worden. Wanneer de aanwezigheid van antibiotica zich boven de detectiegrens bevindt, zal de groei van de testbacterie geremd worden. De bacterie zal dan minder of geen zuur produceren waardoor de pH-indicator niet zal omslaan van paars naar geel. Wanneer de melk remstofvrij is, zal de kleur dus wel geel worden, zoals op de foto hieronder. Het resultaat van deze kiemgroeiremmende test wordt opgeslagen in de computer en moet tenminste vijf jaar bewaard worden.