Op 20 april waren we bezig met het inkuilen onze eerste snede gras – dat konden jullie zien op foto’s en in een filmpje. In het begin van die week gingen de eerste beestjes buiten – zoals jullie al zagen in Een dag in het leven van. Momenteel zitten er 64 stuks jongvee op de weide! Aangezien we al dit werk in april reeds gedaan hebben, spreek ik van een vroeg voorjaar. Dat komt vooral door de ideale weersomstandigheden. Onze voederbieten zijn intussen ook gezaaid, komende week beginnen we aan onze maïs. Verder toon ik nog enkele sfeerbeelden vanop de boerderij van de afgelopen twee weken, met nog wat extra uitleg.

Dat we onze eerste snede gras rond 20 april reeds konden naar huis halen, is redelijk uitzonderlijk. Meestal gebeurt dat bij ons rond 5 of 10 mei, zoals ook vorig jaar. Dit jaar was het weer nu al ideaal maar bovenal was de silo net leeg en kon hij dus opnieuw gevuld worden. Het gras stond niet overal even groot, maar zo’n kuil van 71 meter maak je ook niet om de paar weken terug bloot. Binnen een 5 of 6 weken gaat hij wel terug open voor de tweede snede.

Bovenstaand zie je eerst een foto van de lege silo, daarna een foto van de combinatie waarmee we het gras naar huis haalden en tenslotte de silo gevuld met de eerste snede. Vooraan lijkt het niet zo veel, maar de silo loopt de eerste meters af. Foto’s van de opraapwagen in actie, toonde ik eerder.

Hierboven enkele vrolijke koetjes op de weide. Zij genieten van hun laatste weekjes zwangerschapsverlof! Alles over runderen naar de weide brengen, is hier te vinden. Ik schreef ook eerder een bericht over wat je beter niet doet bij runderen op de weide.

Bovenstaande koetjes zijn in blijde verwachting, voor anderen was het deze week zover. Zoals voor koe Yellow: zij zette een prachtige dochter ter wereld, die de naam Purple kreeg. Inderdaad, het is de kleurenfamilie! Ik vertelde al iets over hen in Onze koeien hebben allemaal een naam. Purple is het zusje van White. Grootmoeder Pink is ook nog op de boerderij aanwezig, overgrootmoeder Orange intussen wel niet meer. De afgelopen dagen werden trouwens enkel vaarsjes geboren: Natalie, Maud, Angèle en Nona. Op één uitzondering na…

Eergisteren werd namelijk een stier-vaars tweeling geboren! De hoeveelste tweeling van het jaar of van altijd, weet ik nu niet meteen, maar dat gebeurt toch regelmatig – lees: zo’n 8 keer per jaar. Het gebeurt dus regelmatig, maar deze keer was het toch een uitzonderlijke tweeling. Het eerste kalf had de grootte van een tweelingkalf, iets kleiner dan een gewoon kalf dus. Daarom ging ik ook eens voelen in de koe. Inderdaad, er zat nog een kalfje in. Dat -je mag letterlijk genomen worden: het was en is echt een minitje!

Op deze foto hierboven is het misschien niet zo duidelijk, omdat je geen vergelijking ziet. Hieronder heb ik een foto van Mini of Ukje – zoals we ze noemen – met Angèle, een kalf van gewone omvang. Rechts zie je een foto met broer. Het is toch merkwaardig! Ik heb het nog nooit gezien, zo’n klein maar toch volgroeid kalf. We geven haar de nodige zorgen!

Om m’n bericht af te sluiten, heb ik nog een foto van onze andere ukjes, die nu geen ukjes meer zijn! Toby en Blacky, onze twee jongste honden, zijn intussen zes maand bij ons en nu acht maanden oud. Het zijn sloebers, maar zo’n lieve sloebers ook – al zijn ze hier aan het vechten. Onze honden kunnen we niet missen op de boerderij!

Vorig jaar op 30 april schreef ik trouwens een gelijkaardig bericht: Voorjaar helemaal op gang.