Afgelopen zaterdag, 8 mei 2021, was het zover… Na maanden van vele wandeltrainingen namen m’n zus Stefanie en ik deel aan de AG Belgian Coast Walk! Door weer en wind bereikten we de finish na… 80 km! We zijn heel trots dat we de Belgische kustlijn, van De Panne naar Knokke-Heist, hebben afgewandeld. In dit bericht neem ik jullie met redelijk wat foto’s stap voor stap mee op onze tocht, van start om 5:03 ’s morgens tot finish om 19:41 ’s avonds.

We kwamen uiteindelijk vroeger aan dan we op voorhand hadden gedacht. We waren 14:39 uur onderweg, maar daar zijn onze wc-stops, eetpauze ’s middags, stops om het zand uit onze schoenen te krijgen en stops aan onze volgwagen om van kledij te wisselen, bijgerekend. We stapten ongeveer een uur minder, dus zo’n 13:45 uur, omgerekend wandelden we de kustlijn dus af met een gemiddelde van 5,8 km/u! Voor degenen die de foto’s liever op een rij zien, onderaan dit bericht is een video terug te vinden, waar ook exclusieve filmpjes in terug te vinden zijn!

Vol goede moed en met een big smile gingen we om 5u03 in De Panne van start. Om dit evenement coronaproof te laten verlopen, was er geen massastart maar een gespreide start tussen 4u30 en 5u30. Naar we hoorden, waagden zich zo’n 1000 man aan de 80 km! Onderweg hadden we 5 bevoorradingen en ook nog 4 extra tussenstops met wc’s. Op deze plaatsen was een mondmasker en handen ontsmetten verplicht. Via onze startkaart met chip werden onze tussentijden opgeslagen. Van thuis uit konden ze ons zo via de website volgen.

Na de eerste 2,5 km volgde de eerste bevoorrading al, daarna gingen we van de dijk het strand op! De Coast Walk kon nu echt beginnen! We hadden lichtjes bij om te kunnen zien, maar uiteindelijk begon het al snel klaar te worden.

Na de eerste zandstrook in De Panne, gingen we terug de dijk op in Sint-Idesbald. De volledige route is trouwens duidelijk terug te vinden op de website AG Coast Walk (sport.be). De overgang van de ene naar de andere kuststad hadden we zeker niet altijd goed door. Nu achteraf kan ik me wel herkennen en zo via de kaart duidelijk vertellen waar we juist allemaal waren. De dijk van Sint-Idesbald ging over in die van Koksijde-Bad. Daar gingen we iets verder terug prachtig het strand op.

We zagen prachtig de zon opkomen recht voor ons! Ik had een paar jaar terug al eens de zon zien ondergaan aan zee, maar de zon zien opkomen, neen, ik wist zelfs niet dat je dit zo mooi kon zien aan het strand! Dit was zeker en vast één van de mooiste momenten! We gingen na dit prachtige stuk op het strand de dijk van Oostduinkerke-Bad op en iets later gingen we dan de duinen in.

Het stuk door de duinen was ongetwijfeld een van de zwaarste stukken. Het zand lag er mul en het ging wat op en af. Hier was het zweten! Kledij uitdoen was ook niet echt een optie want het begon intussen te waaien en te overtrekken. Het was kwart voor 7 uur en tegen 8 uur hadden ze inderdaad regen gegeven. Na de duinen was het nog even op het strand en in Groenendijk (wijk in Oostduinkerke) gingen we dan de dijk terug op. Hier konden we onze schoenen even uitdoen om er het zand uit te gieten. We stapten vervolgens verder en gingen Nieuwpoort binnen.

In Nieuwpoort mondt de Ijzer in de zee uit. We moesten hier dus een heel stuk landinwaarts stappen, om dan een brug over te kunnen. Het was intussen helemaal overtrokken en het begon te miezeren, en het was nog maar 7u30. Dat zag er niet al te goed uit.

Een goed uur later, om 8u40, na de jachthaven van Nieuwpoort en het natuurgebied van de Ijzermonding te hebben doorwandeld, kwamen we terug aan de zee. We kwamen heel idyllisch het strand op! Het weer was echter niet zo idyllisch, alles was intussen nat. We wandelden verder op het strand van Lombardsijde.

Van het strand ging het over naar duinen. Hier lagen wel verharde paden dus was het makkelijker stappen. Bovenstaande foto werd om 9:15 genomen, net voor we de tweede bevoorradingspost, in Westende, passeerden om 9:18. We hadden nu in totaal zo’n 19 km afgelegd. De omstandigheden waren momenteel allesbehalve goed. Na de duinen ging het in Westende een hele tijd over wegen en paden in het groen. Ik nam hier geen foto’s want het was een rotweertje.

Om 10u10 kwamen we op de dijk van Middelkerke. Het bleef regenen! We waren helemaal ingepakt om het zo droog en warm mogelijk te houden, of toch zo lang mogelijk.

Na een eindje dijk gingen we terug het groen in. We gingen van Middelkerke over naar Raversijde. Waar bovenstaande foto precies genomen is, weet ik niet. Het was intussen 10u50. Het zou 1,5 uur duren voor ik terug een foto neem.

Ik kan echter wel een beeld tonen dat onze nonkel Raf maakte, om 11u25. Samen met ons nichtje Yara was hij intussen naar de zee afgezakt om ons te steunen. Het toverde meteen een lach op ons gezicht om ze daar plots zien te verschijnen, op de dijk van Mariakerke. We liepen intussen 4 uur in de (miezer)regen te wandelen.

Om 12 uur kwamen we de derde bevoorradingspost binnen, te Oostende. We hadden intussen 38 km achter de rug. We mochten even binnen in een zaal aan de Wellington Paardenrenbaan zitten, maar we waren nat en op de koude vloer deed dat niet echt goed. Het middageten was ontgoochelend want mij kan je absoluut niet bekoren met een veganistische pasta. Zeker tijdens zo’n uitdaging is vlees toch wel noodzakelijk. We kregen koud en zetten de tocht dus snel verder. In Oostende moesten we nu opnieuw iets landinwaarts. We gingen doorheen het Maria Hendrikapark, zoals de foto hierboven toont, om 12u20. Het was intussen net opgehouden met regenen, al bleek dat maar voor heel even.

Na het havengebied van Oostende te hebben doorkruist, kwamen we tegen 13 uur terug aan de zee, in de Vuurtorenwijk. Het was intussen weer aan het regenen. Het zicht was beperkt want het zag overal grijs. We liepen wel rustig op een dijk, de Spinoladijk, waarlangs geen huizen of appartementen staan maar het meteen duinen zijn.

Na de Spinoladijk te hebben afgewandeld, gingen we de duinen in. Ook hier was er overal wel een verhard pad. Het was 13u25 en we bevonden ons intussen in Bredene.

Rond 14 uur, na de duinen achter ons te hebben gelaten, liepen we op een groene strook met pad langs de N34. Plots verscheen onze volgwagen! Aangezien het net was opgehouden met regenen konden we onze natte kledij in de auto achterlaten en verse kledij aandoen. Verse, droge kousen waren zeer welkom! Onze voetjes waren helemaal verrimpeld. Ik hield m’n jas – eigenlijk die van nonkel Raf – wel aan want hij was makkelijk, met grote zakken. Hij zou wel opdrogen met die zeebries. Nog even lachen voor de foto en weer weg, op naar De Haan!

We kwamen nu, om 14u40, eens in een bos terecht! De Duinbossen van De Haan zorgden voor een aangename afwisseling. Het weer was intussen warmer, onze trui hadden we uitgedaan – onze t-shirt en jas hielden we aan. Het ging op en af, we waanden ons bijna in de Vlaamse Ardennen.

Om 15 uur, net na de vierde bevoorradingszone en na 55 km, kwamen we onze supporters tegen op een terrasje! Ze bleven ons verrassen en ons een lach op het gezicht toveren! Niet dat we ons met ons twee niet amuseerden, maar die verrassingen deden ons goed, we kregen telkens een extra boost!

Na even door de bebouwde kom van De Haan te hebben gewandeld, ging het terug door de Duinbossen, zoals op de foto hierboven om 15u30. We gingen van De Haan over naar Wenduine.

Iets voor 16 uur kwamen we net aan de zeedijk van Wenduine onze supporters terug tegen. Ze wandelden mee naar de zone met de wc’s. Ik checkte ook eens mijn rechtervoet, waar het geen vuiltje maar een blaar was die me begon te ambeteren. Alle kledij weer goed aan en terug stappen!

Na een kort stuk op de dijk, ging het verder op een verhard pad tussen de duinen en de N34. Rechts zagen we een groen gebied met ook koeien in de verte! Voor ons naderden we Blankenberge!

Het is intussen 16u40. Voor we de dijk van Blankenberge kunnen bereiken, moeten we rond de jachthaven heen. Terug een lus bij! Maar we kunnen nog lachen!

De zon is intussen opnieuw verdwenen. Het ziet er maar triestig weer uit. Met onze voeten gaat het ook triester, al blijven we tempo houden. Na de dijk van Blankenberge tot aan de pier te hebben afgewandeld, gaan we iets landinwaarts naar de vijfde bevoorradingspost. Dat doet eens goed, wat lekkere koeken, energiedrank en water! Onze tijd wordt hier op 67,5 km gemeten: het is 17u07 wanneer we passeren.

Hupla, om 17u20 lopen we nog eens een heel stuk op het strand! Het is iets zachter voor onze voeten, al zal het niet meer verbeteren. Het is aftellen, die laatste 10 km. Op naar Zeebrugge!

We wandelen een heel lang stuk langs de haven van Zeebrugge en langs de N34. Veel containers maar voor de rest valt hier niet veel te zien. Gelukkig zijn om 18u20 onze supporters daar nog eens om een stukje mee te wandelen. Het mag nu echt gaan gedaan zijn! Nog 5 km zeggen ze, al zal het uiteindelijk nog iets meer zijn.

Eerst nog een paar kilometers op de dijk in Knokke-Heist. Op deze foto zie je ons laatste stuk aan het strand, om 19 uur. Bijna! Al is het nog even landinwaarts, richting de finish! Maar hoeveel, dat weten we niet, en het bleef precies maar duren…

Hoera! Uiteindelijk, na 14u39 onderweg, komen we om 19u41, na welgeteld 80 km, aan in Knokke-Heist! We made it, we did it! Heel erg trots en heel erg tevreden op onze prestatie! We blonken toen we onze medaille rond onze nek mochten hangen! Wow! Dit moesten we zelf doen trouwens, omwille van corona, net zoals de echte sporters. 😉

Heel erg bedankt aan onze supporters, bij ons of thuis! Hieronder kunnen jullie in een video van meer dan 6 minuten kijken naar alle foto’s én ook filmpjes zien die onze nonkel Raf van ons maakte. Deze foto’s en deze aftermovie zullen altijd prachtige herinneringen blijven aan dit geweldige avontuur! Voor herhaling vatbaar? Dat zullen we nog zien. 😉