Gisteren was het exact twee jaar geleden dat de afbraak van de vroegere melkveestal van start ging. De melkmachine, een 2×4 tandem, zou op één dag, op die 3 juni 2013, uitgebroken worden dus ‘s ochtends molken we er voor het laatst.

Wanneer de koeien de melkstand verlieten, werden ze verdeeld in twee groepen: een kleine groep van 30 koeien die het verst in hun lactatie zaten (die het langst gekalfd hadden) en een grote groep van 60 koeien met de overige dieren (die dus het minst lang gekalfd hadden). De kleine groep zou vanaf nu dag en nacht buiten op de weide verblijven en bijgevoederd worden. De grote groep zou in de stal voor jongvee en droogstaande koeien gestald worden. Deze stal had ik net uitgespoten, zoals ik elk jaar doe en ik jullie twee dagen geleden trots toonde. De zijde voor het jongvee werd aangepast: de ligboxen werden er 5 op een rijtje in plaats van 6 en de voederhekkens werden verhoogd en vergroot.

We molken vanaf ’s avonds die 3e juni in een melkwagen waar 11 koeien zij-aan-zij stonden. Die melkwagen was een container en stond buiten, naast de stal voor jongvee en droogstaande koeien. Er omheen werd een hele constructie opgebouwd: een wachtruimte en een loopgang van de stal tot daar. Alle koeien van in de stal moesten eerst in de wachtruimte en vervolgens werden ze per 11 op de melkwagen gejaagd. Hier werden ze tussen hun achterpoten gemolken, wat wij en zij niet gewoon waren. Dit was voor ons niet prettig want veel opkuiswerk en veel moeite om zo proper mogelijk te melken. Alle 11 koeien moesten leeg gemolken zijn voor ze allemaal samen van de melkwagen konden geleid worden naar de stal. Wanneer de wachtruimte bijna leeg was, werden de koeien die op de weide zaten ook verzameld (en zij kwamen niet vaak mooi klaarstaan maar bleven grazen of liggen) zodat deze konden volgen. Daarna moesten we heel veel stront scheppen zodat alles weer proper was.

Het melken van 90 tot 100 koeien in een melkwagen duurde erg lang: 3,5 tot 4 uur per melkbeurt of met andere woorden 7 tot 8 uur per dag! In het begin zagen we het allemaal goed zitten want het was toch maar voor een paar maanden en het was in de zomer. Maar een paar maanden werden uiteindelijk 8 lange maanden! In de herfst regende het erg veel en was het zo nat… Er was ook die ene stormavond met hevige rukwinden, koude temperaturen en smeltende sneeuw. Een avond met veel tegenslagen, een echte strijd… Het was net een oorlogsveld. We konden onze kleine groep koeien niet meer buiten laten en hebben in de stal en in de stroboxen een hele reorganisatie gedaan en ze allemaal binnen gepuzzeld. Het was ook niet optimaal maar het was beter zo. We telden zo hard af naar onze carrousel! De laatste maanden en zeker de laatste weken hebben we moeten doorbijten. De koude, al was het (gelukkig nog) maar net onder het vriespunt, was echt pijnlijk: handen en voeten waren na 4 uur buiten melken (met veel stilstaan en wachten tot die 11 telkens leeg zijn) echt vervroren. Een van de gelukkigste dagen van ons leven, en zeker ook van onze koeien want voor hen was het ook een strijd (bijvoorbeeld sommigen moesten lang wachten/staan in de wachtruimte, ook telkens op en af die melkwagen), was 29 januari 2014, de dag dat we voor het eerst in onze carrousel molken!

Over die eerste keer schreef ik eerder al een bericht, Gelukkige eerste verjaardag, carrousel! – eveneens in de categorie Throwback Thursday. Ik schreef ook reeds over Het begin van de grote werken.

Hoe het geweldige melken met een carrousel allemaal in z’n werk gaat, stap voor stap, daar kan je over lezen of naar kijken.

Meer over de bouw is intussen te lezen op: De opbouw bleef maar duren en Het einde van de grote werken. In januari 2019 ging op het internet de uitdaging 10 Year Challenge rond, ik postte foto’s van mezelf én de boerderij met 10 jaar verschil.