Vandaag met verschillende mensen gepraat over de bouw van onze melkveestal. Maar wanneer we erover praten, hebben we het eigenlijk ook vooral over hoe we dan moesten koeien melken. Dat vergeten we nooit! Melken in een melkwagen is absoluut geen aanrader, zeker niet acht maand lang door weer en wind. Ik heb er eerder eens een bericht over geschreven, over wat voor een miserie het was.

Door het er vandaag over te hebben, herinnerden we ons weer bepaalde momenten. Vooral slechte momenten, want die laatste drie maanden waren er echt te veel aan. Maar toch dachten we ook wel terug aan de goede momenten. Aan de kleine dingen die ons eens plezier deden om buiten te melken, aan de dingen die ons deden doorbijten en volhouden… En omdat het net donderdag is vandaag, vond ik het wel eens leuk daarover te vertellen.

Ik wist dat ik van die kleine dingen nog enkele foto’s staan had op m’n gsm, dus heb ik ze eindelijk eens overgezet op m’n pc. Zo meteen krijgen jullie ze allemaal te zien. Eerst ga ik jullie tonen hoe ver we nu exact twee jaar geleden, op 17 december 2013, stonden met de bouw. De stal stond er ja, maar daarom kunnen de dieren er nog niet in. In de stal moet er overal waar nodig elektriciteit zijn, moet de binneninrichting geïnstalleerd zijn, moet er beton gegoten zijn… Er moet zoveel gedaan zijn. Buiten de stal dan ook nog eens, zoals de foto laat zien. Er werd overal nog volop gewerkt. De opbouw bleef gelijk echt maar duren en duren.

Ook het carrouselgebouw en de carrousel zelf vroegen enorm veel werk. Op 20 december werd de beton gegoten van de carrousel zelf: het plateau waar de koeien op staan, bestaat namelijk uit beton, met daarover dan een coatinglaag. Het was met z’n allen kruiwagens aanvoeren, alles effen krijgen en dan nog alles proper houden.

Maar ondertussen molken we dus nog altijd in een melkwagen, welgeteld 7 tot 8 uur per dag! Dan is het echt wel doorbijten, want het weer zag er in november en december wat uit zoals nu: nat, erg nat. Ook wel meerdere dagen koud – al viel het nog mee dat jaar – maar dat waren dan extreem lange dagen voor ons. Ik heb vanop m’n gsm foto’s van een hagelbui, we zagen ze afkomen, want ik moest ook telkens om een groep koeien op de weide. Bij de foto aan de melkwagen is het misschien niet zo duidelijk, maar de grond zag wel degelijk wit van de hagel. Wij hadden een dakje om onder te staan, de zijkant dan die container die omhoog stond, maar dat was het ook.

Maar ik ging dus foto’s tonen van de kleine dingen die ons eens plezier deden om buiten te melken, aan de dingen die ons deden doorbijten en volhouden… In de zomer was het eigenlijk nog allemaal leutig. We zaten op onze ranch te melken en zagen de zon opkomen tussen de bomen. Dat is echt genieten: de prachtige, frisse ochtenden op hete zomerdagen. Op diezelfde dagen zagen we ’s avonds dan wel eens een luchtballon passeren. Dat levert wel unieke foto’s op.

Maar uiteindelijk werd het herfst en dus bleven de ochtenden niet prachtig en aangenaam fris. Ze werden kouder en natter en langer. Een warmpuntje was dat we altijd onze thermos koffie mee hadden om gezellig enkele tasjes koffie te drinken, met peperkoek. Toch een beetje genieten, een klein iets. ’s Avonds konden we wel eens een regenboog spotten, dan hadden we toch wat zonneschijn bij de regen. Andere zonneschijntjes in ons leven zijn onze hondjes. Al altijd en nu nog liggen ze bij ons in een mand tijdens het melken. Ook bij de melkwagen lieten ze ons niet in de steek en dat is altijd een extra steun geweest. De kleine dingen hebben ons zeker geholpen en dat blijft ook altijd zo in het leven. Vergeet nooit dat er altijd wel iets of iemand een lichtpunt is.

Nu melken we echt luxueus eigenlijk en dat willen we nooit meer anders. Om te zien hoe we nu melken, kan dit via een fotobericht of een video.

Om te zien hoe onze stal er uiteindelijk uit kwam te zien, kan je gaan naar de inleiding en van daar doorklikken naar alle onderdelen van de stal.