Over de laatste weken hebben we onze portie tegenslagen op de boerderij toch wel gehad! Onlangs schreef ik nog over een erg ongelukkig voorval, waar zelfs een bloedtransfusie aan te pas kwam. Een tijdje daarvoor hadden we ook al een erg bloederige kalving gehad. Met de warme weersomstandigheden is het vaak zweten bij elke trek of stoot dat we moeten leveren om een dier te redden. De laatste tegenslag is het euthanaseren van een van onze topkoeien: Violetta. Ze kon niet meer recht door verlamming na een ongeluk. Door het warme weer zag ze ook enorm af. Voor haar heb ik meer dan één traantje gelaten. Het was de laatste weken dus echt wel bloed, zweet en tranen. Het volledige verhaal met enkele bijhorende foto’s geef ik jullie verder in dit bericht.

Het verhaal over koe Louise kregen jullie eerder. Zij moest een bloedtransfusie krijgen omdat haar gekwetste speen bij het amputeren maar bleef bloeden. Daar was er heel erg veel bloed te zien, en ook zweet kwam er met heel wat druppels aan te pas, want haar redden was een race tegen de tijd. Toen ik besefte dat het leven uit haar aan het wegstromen was, letterlijk dan nog wel, moest ik toch een paar traantjes wegpinken. We konden haar uiteindelijk wel redden maar moesten haar een week later toch laten gaan omdat haar speen een infectie had opgelopen en niet meer te behandelen was. De euforie om haar redding was dus van korte duur geweest en maakte weer plaats voor onmacht en verdriet. Ups en downs, zo gaat het leven, dus we zouden nu toch genoeg downs gehad hebben zeker?

Want enkele weken eerder hadden we veearts Jeroen van DAP ’t Perlinck ook al moeten oproepen voor een bloederig avontuur. Dat het zo bloederig zou worden, wisten we op dat moment nog niet. Het ging om een kalving: een eerstekalfskoe die aan het kalven was maar het ging niet vooruit, ook wij kregen er weinig beweging in. We belden de veearts omdat we dachten dat het een keizersnede zou worden. Jeroen stelde voor het toch op natuurlijke wijze te proberen want na veel oprekken van het geboortekanaal (“plaats maken” zoals wordt gezegd) was het kalf toch een beetje opgeschoven. Heel traag, beetje bij beetje, met wat bloed en zweet, trokken we het kalf er uit. Net op tijd want het beestje had het moeilijk, een stiertje trouwens, maar hij kwam er bovenop. Eens kijken naar de moeder dan… “Is dat daar stromend bloed dat uit haar vagina komt?” Ik hield m’n hand er voor… “Verdorie, het is niet waar he.” De veearts zijn woorden voorspelden niet veel goeds. Hij trok de vulva van Kyra open en zag het meteen: binnenin de vagina was de koe gescheurd. Er wordt gesproken van een vaginale bloeding. Door een te vette conditie bij het afkalven, een groot kalf en/of een te snel verloop van het afkalfproces kan een beschadiging van de vagina optreden. Dit valt op te lossen en dus gingen we aan de slag: ik hield de vulva open, één van m’n zussen hield een zaklamp op de vagina gericht en Jeroen ging aan het naaien. Ondertussen was er dus heel veel bloed te zien en begonnen we ook ferm te zweten, m’n tranen kon ik nog net bedwingen. Jeroen probeerde zo goed mogelijk te naaien maar dit is niet evident want eigenlijk ziet men dit echt niet duidelijk of zelfs niet en gaat het hier dus om blindelings naaien. Na heel wat draad stopte de vagina met bloeden. Eindelijk. Kyra was gered, eind goed, al goed. Neen toch ook weer niet. Want zoals Jeroen al vreesde, daags nadien werd duidelijk dat de nageboorte niet kon afkomen: de vagina was toegenaaid. Omdat het te delicaat was om de hechtingen terug te openen, beslisten we de koe weg te doen voor de slacht. Dit zijn beslissingen die we niet graag nemen op deze manier maar het is wel noodzakelijk.

Wanneer een koe niet meer recht kan, kan je ze niet meer weg doen voor de slacht maar is de enige oplossing euthanasie. Dat is het spijtige lot dat Violetta is moeten ondergaan. Voor haar heb ik enkele keren geweend. Ze was zo’n topkoe: een prachtig dier met uitstekende producties van rond de 50 liter melk per dag. Ze was in de fleur van haar leven, in haar tweede lactatie, nadat ze als eerstekalfskoe al heel erg goeie cijfers had laten noteren – ik vermeldde haar nog als voorbeeld in het bericht De lactatie van een koe. Maar dan, geheel onverwachts, kon ze op een ochtend niet meer recht. Ze probeerde en probeerde wel maar het lukte haar niet. Ze was verlamd. Dit kan door een val op de grond of tegen een stalonderdeel. Waarschijnlijk heeft ze haar misstapt of werd ze besprongen door een bronstige koe. Bronstige koeien willen paren en tonen daarbij actief springgedrag. We hebben Violetta met de verreiker uit de stal moeten halen en haar naar de strobox gebracht. Ze kroop daar de eerste dagen wel rond, maar overeind raakte ze niet. Ook niet met onze hulp, met de heupklem waarover ik in april al vertelde. Dag na dag vloeide de energie en moed weg uit haar en ook wij zagen dat het niet goed kwam. We hadden al ontstekingsremmers toegediend en konden niets anders doen dan afwachten. Met de hete temperaturen zag de koe echter enorm af: het grootste deel van de dag lag ze helemaal plat – wat geen goed teken is. Het was eigenlijk echt heel erg triestig om zien en hebben dan de spijtige beslissing genomen haar te euthanaseren. Hiervoor laat ik tranen, zo’n prachtige koe die plots een stom ongeluk had.

Hopelijk hebben we ons deel downs nu toch wel voor even gehad.