Zondag trokken m’n zussen Stefanie en Valerie en ik er op uit voor een stevige wandeling van 24 km. We wandelden richting het gehucht La Houppe (D’Hoppe), dat deel uitmaakt van de gemeente Flobecq (Vloesberg). We deden heel wat hoogtemeters, eerst in de Vlaamse Ardennen en daarna in Pays des Collines (Land van de Heuvels). Na een lekkere picknick met een prachtig uitzicht keerden we terug via Brakel. Over onze hele wandeling deden we trouwens vier verschillende bossen aan: het Bos Ter Rijst, een bos in D’Hoppe, Bois de la Louvière of het Livierenbos en het Brakelbos. Verder toon ik jullie de route, vertel ik jullie nog wat meer en betover ik jullie vooral met idyllische foto’s.

We vertrokken in het hartje van Schorisse, aan de kerk, richting het zuiden. We sloegen de Parkstraat in en gingen daar aan het AVEVE-center ons eerste paadje in. Hier is het waar we ons thuis voelen, met gras of aarde onder de voeten, tussen de velden en weiden.

Eenmaal het pad uit, op de kaart gele nummer 1, even de straat volgen naar rechts en vervolgens gaan we links het volgende padje op, mooi heraangelegd met betonnen platen.

Op het einde komen we uit op de Kaperij. Deze helling wordt een eerste stevige beklimming, gele nummer 2. Eenmaal boven komen we op uitkijkpunt Bosgat, hier bevindt zich knooppunt 23, dat ik er op de kaart in het zwart heb bijgetypt. Hier is er een prachtig uitzicht op het typische heuvellandschap van de Vlaamse Ardennen. Nog niet heel veel kleur, want de velden zijn pas bezaaid en moeten nog groeien en bloeien!

We stappen even verder en gaan vervolgens rechts het Bos Ter Rijst in. We zijn net te laat voor de mooiste kleurtapijten, de paarse boshyacinten zijn net uitgebloeid. Toch is het altijd genieten in het rustige bos.

Het is een langgerekt bos met één pad, op het einde kan je het bos rechts of links verlaten, wij gaan er links opwaarts uit en komen zo op de Bosterijststraat. We gaan rechts en na eventjes wandelen bereiken we de grens met Wallonië. We komen in Flobecq, in het gehucht La Houppe of D’Hoppe zoals we hier op z’n Vlaams zeggen.

Op de N48 gaan we links en na een 100 meter terug rechts richting Chalet Gérard of knooppunt 6. Daar kan je al een padje nemen of nog even de baan volgen en verder, aan gele nummer 7, een padje nemen, dat het bos in gaat. Het is hier erg rustig wandelen. Je laat je meeslepen en komt terug op een verharde weg. Het gaat eens op en eens af.

Je komt knooppunt 5 tegen, daarna aan knooppunt 14 links en aan knooppunt 38 terug links. We gaan terug opwaarts, een stevige klim. Het landschap is echt wel het land van de heuvels.

We komen op een kruispunt met een drukkere weg, hier is knooppunt 43, en gaan iets naar links en dan rechts een straatje in. Dit gaat over in een aardeweg en van hier heb je rechts tussen de huizen een prachtig uitzicht!

We komen uit op een straat en gaan links, hier zitten we in Sainte-Anne, en zo heet de straat ook. We blijven volgen, richting knooppunt 26, dat hier goed staat aangeduid. De straat gaat over in Bois. We gaan op een kruispunt naar rechts en stappen hier wat verder opwaarts om het uitzicht mee te pikken! Ook genoten we hier van onze picknick!

Om het bos in te gaan, keren we even terug neerwaarts en gaan dan rechts een padje op, dat ons naar knooppunt 26 en het Livierenbos of Bois de la Louvière leidt.

In dit bos is er één lang pad rechtdoor, zo’n 1,5 km. We passeren knooppunten 27 en 36 en gaan uiteindelijk tot knooppunt 87. Hier net voorbij zitten we terug in Vlaanderen. We gaan op verharde straten nu bijna altijd rechtdoor, tot de gele nummer 14 op de kaart, waar we links een aardeweg ingaan richting Fransbeke. Uiteindelijk komen we terug op een drukkere weg, waar we links en even verder terug rechts gaan.

Op knooppunt 34 gaan we rechtdoor, we zitten op het Willemsveld, echt tussen de velden, zoals jullie hierboven kunnen zien. We gaan nu richting knooppunt 51 en het Brakelbos. We gaan het bos door tot aan de overkant, waar we links gaan aan de buitenzijde van het bos. Dit pad heet de Laaistok, dat ons terug doet uitkomen op de N48.

Op de N48 is het even links en dan terug rechts een padje in. Het is hier in het begin smal tussen de bomen, maar erg mooi! Later komen we tussen de velden.

Hier wordt het duidelijk hoe droog het wel is! Door het heen en weer gerij van tractoren en mountainbikers waait het stof hier intussen zelfs op door onze flinke stap.

Knooppunt 33 misten we, maar even voorbij gingen we links een stenen pad omhoog, daarna gingen we op de straat even rechts en vervolgens links aan knooppunt 26 terug een aardeweg in, die evenwijdig loopt aan de straat Wolfskerke. Deze gaat richting knooppunt 25, waar we rechts gaan. Dit is de befaamde Ijskelder(weg) met slechte kasseien en stevig omhoog.

We komen aan knooppunt 5, waar we rechts gaan en niet veel verder aan knooppunt 4, waar we links een aardeweg in gaan. Wanneer we op een kruispunt komen, gaan we gewoon de straat rechtdoor verder. We zitten nu eigenlijk op een rechte lijn richting Schorisse dorp. De Rijstveldweg gaat over in de Omer-Wattezstraat. Omer Wattez, bekende schrijver, werd geboren in Schorisse en wordt gezien als de bedenker van de term “Vlaamse Ardennen”.

We komen, na aan knooppunt 21 rechtdoor te gaan, op de Foreest, vanwaar we Schorisse dorp en ons eindpunt zien liggen! Na 23 km kunnen we nog lachen! Het gaat dan ook bergaf voor de laatste kilometer! We nemen de kortste route en gaan aan gele nummer 23 de aardeweg in en zo recht op ons doel af. Wat een prachtige wandeling, wat een prachtig avontuur!