Vrijdag 13 september, op de dag van de geboorte, vertelde ik nog vol enthousiasme over Bex en dochtertje Bellini. Maandag, drie dagen later, was het al heel wat minder: Bex was ziek! Ze zag er echt heel belabberd uit en wou niets meer eten. De veearts kwam langs en hoorde “pinggeluiden” aan zowel haar rechter- als linkerzijde. Deze geluiden wijzen meestal op lucht in de lebmaag, wat wil zeggen dat de koe met een lebmaagdraaiing zit. Maar deze draaiing zit ofwel links ofwel rechts, en niet aan beide kanten. De veearts kon daardoor zelf niet opereren en stuurde ons door naar de dierenkliniek!

Voor Bex was het al de tweede keer dat ze naar de dierenkliniek moest! Toen ze net een maand oud was, in augustus 2017, hing haar leven ook al aan een zijden draadje. Dat vertelde ik in Altijd dierendag en laat ik jullie hieronder ook lezen, zodat jullie helemaal mee zijn.

Het was op een warme augustusavond, rond 21 u, toen de kalveren melk kregen, dat we het zagen: Bex was niet goed, ze had pijn. Ze had geen zin om te drinken maar zat altijd naar haar buik te stampen. Ze ging liggen en stelde haar terug recht, ze was onrustig… Ik stond al te wenen, want het ging hier wel om Bex hé, m’n topkalf, enige dochter van Becky, en ik zag dat het echt wel niet goed was. We hebben snel de veearts verwittigd en hij was duidelijk: het is waarschijnlijk koliek, dus als jullie ze willen redden, moeten jullie onmiddellijk naar de dierenkliniek in Merelbeke. We hebben Bex dan in de koffer van onze auto gestoken en weg waren we. Die nacht werd ze nog geopereerd: een gedeeltelijke draaiing van de dunne darmen en een lebmaag vol gas werden vastgesteld en konden enkel operatief verholpen worden. Na een weekje mocht ze terug naar huis, gezond en wel! 

Maandag 16 september vertrokken we dus opnieuw met Bex naar de dierenkliniek. Dit keer niet in de koffer van de auto – ze is een beetje gegroeid – maar in een aanhangwagen. Op de faculteit diergeneeskunde (Universiteit Gent) in Merelbeke onderzochten de professoren en studenten koe Bex via echografie. Zo wisten ze al iets meer en werd besloten snel te opereren. Tijdens de operatie (aan haar rechterzijde) werd er links een lebmaagdraaiing en rechts een volledige draaiing van de blinde darm (een caecumtorsie) vastgesteld. Alles werd terug op zijn plaats gebracht en vastgehecht waar nodig. Tegen ’s avonds zag Bex er al heel wat beter uit en was ze blij ons met voer te zien aankomen. Ze kreeg wel nog via een naald in de hals (oranje is ontsmettingsmiddel) medicatie toegediend vanuit een baxter. 

Een paar dagen later, op vrijdag, mocht Bex al naar huis! Het is namelijk belangrijk dat ze in haar gekende omgeving verblijft. We kunnen ze thuis ook gewoon zelf verder behandelen met antibiotica. Bex stelt het goed, maar het blijft nog enkele weken afwachten of alles goed geneest. Doordat de blinde darm gedraaid had gezeten, was er namelijk al een necroseplek gevormd. Op deze plek moet de bloeddoorstroming zich herstellen. Wanneer dit niet gebeurt, kan deze plek nog meer afsterven en een gat vormen. Daardoor zou er inhoud uit de blinde darm in haar lijf kunnen lekken. Dit zou dan uiteindelijk haar dood betekenen. Maar dat is dus wel het worst case scenario.

Laten we dus maar hopen dat alles goed blijft evolueren en dat we samen nog lang en gelukkig mogen leven op de boerderij! Dat Bex samen met Becky nog veel bieten mag eten, zoals op de foto hieronder, van zaterdag 14 september.