Na De kracht van een familiebedrijf en Laat ons de wereld voeden verscheen dit dagboek in Boer&Tuinder. Ik schreef het net na die drukke periode, op 8 mei, maar het stond uiteindelijk pas op 9 juni in het magazine.

In april en mei is het druk op de boerderij: het jongvee moet naar de weide gebracht worden, de velden moeten bewerkt worden zodat er maïs gezaaid kan worden en de eerste snede gras moet geoogst worden. Hier heb ik het zonet in één zin samen gevat, maar er komt eigenlijk heel wat bij kijken en er kruipen weken tijd in.

Voor we het jongvee naar de weides kunnen brengen, hebben m’n moeder Veerle en ik overal de palen en de draden gecontroleerd en gerepareerd. Na een herfst en winter met water en wind is dat zeker nodig: beekjes hebben palen verzet, takken hebben draden vernield of de tand des tijds zorgt ook voor scheve palen of roste draden. Er moet ook overal water ter beschikking zijn: uit een beek, met een waterpomp of uit een drinkbak. Eens alles is hersteld, kunnen de koetjes de weide in. Maar ook hierbij komen nog wat zaken kijken: ontwormingsmiddel toedienen, oorflappen of een pour on middel tegen insecten aanbrengen en alle beestjes die voor het eerst buiten gaan, worden ook een klein beetje verdoofd zodat ze rustiger zijn. Het is een heel karwei, ook al omdat m’n moeder en ik alle beestjes met een touw vanuit hun stal op de veewagen doen. Op deze manier zijn ze ook wat in de hand, en is het sowieso makkelijker om hen voorgenoemde producten toe te dienen. We zijn altijd zo blij ze in de weides te zien lopen. Intussen zitten er een 60-tal buiten, enkel de jongsten moeten nog de weide op. Inderdaad redelijk wat: alle jongvee tussen 10 a 12 maand tot 24 a 25 maand oud, wanneer ze moeten kalven. Op één weide zit er een stier bij. Maar het is nodig alle jongvee op de weide te doen want we hebben heel wat weides, allemaal weides met hellingen, die niet gemaaid kunnen worden. We zitten hier echt in het hart van de Vlaamse Ardennen.

Bij het maïs zaaien is m’n vader Herman ook al goed opgeschoten, zo’n 30 ha zit in de grond – en nu hopen dat hij allemaal uitkomt want hier in Schorisse wil het maar niet regenen. Enkel de hectaren na gras zijn nu nog aan de beurt. Voor hij kan zaaien, zijn er heel wat bewerkingen nodig: drijfmest injecteren, stalmest uitvoeren, duvelen, ploegen of diepgronden, rotoreggen… In onze zware gronden is het ook vaak nodig meer dan één keer te rotoreggen. Bij deze veldwerkzaamheden werd m’n vader geholpen door m’n moeder en m’n schoonbroer Jeffrey. In deze drukste tijd van het jaar is teamwork heel belangrijk. Op de boerderij zelf moet trouwens ook alles blijven draaien. Bij ons kan je dat ook letterlijk nemen want we melken met een carrousel. 😉

Het gras is sinds afgelopen week ook allemaal ingekuild! Onze kuil was nog niet leeg – we werken met een lasagnekuil van gras (vaak 2 of 3 snedes) met maïs erboven – dus hebben we hem eerst moeten herleggen. Daar was ook enorm wat werk aan! Onze verreiker kreeg dan nog te kampen met een defect en moest naar de maak. Dat krijg je er ook wel eens bij natuurlijk. Gelukkig konden we snel verder doen met een vervangverreiker. Want het gras was intussen al deels gemaaid en dus moest het tijdig ingekuild worden. Uiteindelijk verliep alles eigenlijk erg geslaagd: op 5 dagen tijd werd 48,5 hectare van het veld naar de boerderij gebracht. Dat allemaal door onszelf! Het maaien gebeurde door vader, schudden door vader, moeder en zus Valerie, harken door moeder, oprapen door schoonbroer en de kuil toerijden door vader en ikzelf. De kuil van 70 meter lang afdekken, deden we met een heel familieteam! Ik ben blij dat we altijd op hen kunnen rekenen! Bedankt! Teamwork makes the dream work!