Gisterenavond kwam ik rond 18 uur in de melkveestal, om de koeien te verzamelen zodat we konden beginnen melken. De ondergaande zon scheen prachtig binnen – want door het mooiere weer gaan de windzeilen nu ook al wat meer open. Die lage zon in combinatie met onze ledlampen zorgde voor prachtig licht. Onze mestrobot had z’n werk ook mooi gedaan. Koe Lettie stond helemaal in het midden van de wachtruimte al te wachten… Het was echt een mooi plaatje en dus greep ik naar m’n smartphone. Er volgden nog meerdere foto’s: van Bauke, van Olsa, van Fien, van Janna en van Venezuela. Ik ben toch wel verliefd op koeien, op onze koeien!

Koe Lettie keek recht naar m’n lens, hoe mooi! Rechts in de ligboxen zien we m’n allerliefste Becky staan piepen. Achteraan staat een koe met haar scheef kopje ook nieuwsgierig te kijken.

Het was koe Bauke, achter haar stond trouwens haar moeder, Frauke, met haar poep naar de lens. Links zien we Tia, met de zon in haar ogen.

Oké, koeien verzamelen! Maar aan de andere kant van de stal opnieuw een pracht van een plaatje. Koe Olsa die chill ligt te herkauwen. Toch echt om verliefd op te worden, die zalige koeien!

Ik stap iets verder en kom koe Fien tegen. Een schattig kopje waarvan ik nu uiteraard ook een foto moet nemen! Zij is de dochter van Florien, die op haar beurt dan weer de laatste dochter is van koe Florina, ooit betovergrootmoeder.

Nog een paar stappen verder passeer ik koe Janna, met haar prachtig spannende uier. Straks komt hier meer dan 20 liter melk uit! Zo’n knappe koe! Ook koe Charlotte zag dat het goed was.

Intussen is moeder ook aangekomen en nu moet ik echt verder doen. Maar niet zonder nog een foto te nemen van mama en haar lievelingskoetje Venezuela. We noemen haar ook sleetje, want zij was ooit het kalfje dat poseerde voor prachtige kerstfeestfoto’s. Mama Veerle stelt het trouwens beter. Haar vinger moet nog altijd verder genezen maar met een ovenwant aan kan ze wel al deels terug werken. Ook zij kan haar koeien niet missen!