Deze week was het druk op de boerderij. Dat is wel vaak zo want op een boerderij is er altijd iets te beleven maar deze week was het te druk. Of beter gezegd: er gebeurde te veel. Meer dieren wil natuurlijk zeggen meer zorgen en dat zijn we sinds de uitbreiding wel al gewaar geworden. We zijn het ondertussen wel al meer gewoon maar toch… er zijn zo van die weken.
December is nog maar zes dagen ver en we hebben er al vijf kalveren bij. De laatste drie weken zijn er trouwens al vijftien kalfjes geboren. We hebben er dus ons werk mee, om ze allemaal te voederen en te verzorgen. Over kalveropfok schreef ik eerder al een blogbericht.
Maar naast de kalveren hebben we ook ons werk met de moeders. Wanneer ze al eens gekalfd hebben, zijn ze het snel weer gewoon. Maar vaarzen, dus koeien die voor het eerst gekalfd hebben, moeten de carrousel leren kennen en moeten echt leren gemolken worden. Dat gaat de eerste keer bijna nooit zonder slag of stoot, want ze zijn niet gewoon van aan hun uier en spenen aangeraakt te worden. Er kalfden negen vaarzen de laatste drie weken en die bezorgden ons heel wat avontuur. Zeker Bronze, een heel onrustige, nerveuze vaars – die trouwens de Telstarfactor bezit.
Bronze was net de carrousel binnen gekomen, zonder problemen. Maar het stond haar totaal niet aan dat we haar spenen wouden reinigen, ze was echt bang en geschrokken… Dus is ze, nerveus als ze was, door de carrousel gekropen. Op de foto zie je het goed: er zijn twee buizen waar ze met hun kop tussen staan en we hebben er nog nooit een koe door weten te kruipen. Maar onze vaarzen zijn niet zo heel groot, ze moeten nog wat groeien, dus voor hen is het wel mogelijk om er door te geraken. Maar het gebeurde niet gemakkelijk want ze moest klauteren. Wij stonden in de carrousel dus tegen we boven waren, was zij er al uit en lag ze daar.
Ze is nog recht geraakt en kon nog stappen, dus we hebben ze nog kunnen melken maar ze had haar linkerachterbeen wel ernstig bezeerd. Het werd maar goed duidelijk toen de veearts er was en haar verdoofde. Toen kon de plaats met de wonden geschoren worden: drie sneden tot op het bot. Dit was van uit de carrousel te klauteren en aangezien het een trapje hoger is aan de buitenkant, is ze dus op de boord van dat trapje een paar keer hard gebotst. Bronze werd gehecht, welgeteld 23 draadjes, en wordt behandeld met antibiotica. Normaal gezien komt het allemaal goed. We binden haar nu vast op de carrousel, zoals jullie ook zien op de foto. Ze zal het wel gewoon worden maar we moeten gewoon veel geduld hebben, heel veel. Dat is nu eenmaal zo met dieren.
UPDATE: Bronze kalfde exact een jaar later – met een tussenkalftijd van 367 dagen – voor de tweede keer.
3 gedachtes over “Er zijn zo van die weken”