Op 16 februari verscheen m’n eerste dagboek van 2023 in Boer&Tuinder. Het werd een verhaal waarin ik twee berichten combineerde die hier in januari op m’n blog verschenen: Vijf jaar kunstmatig insemineren en Acht jaar bloggen in cijfers.

In de maand januari starten we vaak met goede voornemens en beginnen we leuke dingen te plannen voor het nieuwe jaar. Ik heb die ook, maar ik kijk graag ook eens terug naar het afgelopen jaar. Terugkijken naar foto’s, er fotokalenders en fotoboeken van maken, er blogberichten over schrijven… Zo worden de mooie herinneringen nog meer vastgelegd en raken ze nooit vergeten. Ook op werkvlak kijk ik terug, door kengetallen over onze melkkoeien te bekijken. Dat doen wij in het programma Ceres Rundvee van het bedrijf AgroVision.

Afgelopen jaar sloten we af met 176 geboren kalveren van 166 koeien. Het laatste kalfje werd geboren op 30 december en was een vaarsje: Maan. Zij was het 53^e vaarsje van 2022 die op de boerderij zal opgroeien tot koe. Daarnaast werden 10 kalfjes dood geboren. Dit is zo’n 5 % en dat is zeker niet veel. Dat is de laatste jaren veel verbeterd – we kwamen van 12 % in 2019 – doordat we het jongvee sinds januari 2020 in de winter insemineren. De kalvingen bij vaarzen gaan veel vlotter omdat we kunnen kiezen voor stieren die kleinere kalfjes geven. Dat is een groot voordeel aan kunstmatig insemineren. Er werden daarnaast in 2022 64 kruisingen met het Belgisch witblauw geboren, dat is 36 % van alle geboren kalveren. Deze werden allemaal verkocht, aan veel mooiere prijzen, wat dus ook een voordeel is aan KI.

Kunstmatig insemineren doen we op ons melkveebedrijf nog maar sinds januari 2018. M’n grootouders en ouders lieten steeds een stier bij de koeien lopen. Ik had daar, sinds ik op de boerderij begon te werken in 2012, niet echt problemen mee. Het was makkelijk en effectief, al was het wel opletten. M’n oma Irma, m’n enige grootouder die nog leeft, is in 1992 aan de dood ontsnapt nadat ze werd aangevallen door een stier. Het is een verhaal dat ze nog regelmatig eens vertelt. Zeker in de winter, wanneer m’n moeder en ik de donderdagnamiddag op de koffie gaan bij haar. Zij deelt herinneringen van vroeger en wij geven een update over hoe het er nu aan toegaat op de boerderij. Ik ben de derde generatie boerin van onze familie hier in Schorisse, nadat oma en opa toekwamen begin de jaren 70 en m’n ouders in 2000 het bedrijf overnamen.

Als ik keek naar de cijfers over het kunstmatig insemineren, zag ik ook een positieve evolutie. Terwijl het inseminatiegetal in 2019 nog 2,3 bedroeg, zaten we afgelopen jaar aan 1,8. Een heel mooi resultaat dus! Deels omdat het insemineren beter gaat, maar dat heeft ook andere redenen. Een rietje sperma in twee delen bijvoorbeeld, dat doe ik meer dan vroeger. Zeker bij vroege tochten en bij een rietje Belgisch witblauw. Ook is de vruchtbaarheid over het algemeen beter.

Op m’n blog is een uitgebreid bericht te lezen over “5 jaar kunstmatig insemineren”. M’n blog vierde op 15 januari trouwens zijn 8^e verjaardag! Er staan intussen meer dan 500 berichten online. Het bericht over kunstmatige inseminatie (geschreven in 2018) is het 7^e meest bekeken bericht. Daarnaast zijn ook populair: van kalf tot koe op twee jaar, natuurlijke dekking, waarom kalveren en koeien loeien, katrienewiel of ringworm, de bouw van een koe en koesignalen: bronst of tochtigheid. De cijfers over hoe m’n blog het afgelopen jaar is bezocht, bekijk ik ook altijd eens in januari. Die post ik dan online zodat jullie die kunnen zien. Ga dus gerust eens een kijkje nemen op www.deavonturenvaneenboerenmeid.com!