Half oktober verscheen m’n vierde dagboek in Boer&Tuinder. Jullie krijgen het hier te lezen en verder in dit bericht geef ik ook een foto ervan… Het is intussen even geleden – van eind juli met Meer dan alleen boerin – dat ik een Dagboek schreef. Boerenbond heeft nochtans graag – en dat is te begrijpen – dat er wat structuur in zit. Zo wisselen verschillende sectoren zich elke week af. Omdat ik wist dat ik niet altijd regelmatig schrijf of goeie ideeën heb, had ik ook lang gezegd niet te schrijven. Maar omdat ze wel nood hadden aan nieuwe schrijvers, gaven ze hier wel begrip en ruimte, waarvoor dank. Dus waagde ik me er toch aan.

Het zijn gewoon zo van die weken geweest… Van die weken waarbij ik me niet aan m’n laptop kon zetten om te schrijven. Zelfs op m’n blog is het stil sinds half augustus. Later zal dit niet meer te zien zijn, want eens ik veel tijd, energie en goesting heb, schrijf ik enkele berichten na elkaar en post ik die ook wat terug in de tijd. Misschien een beetje vals spelen maar zo komt elk bericht bij ongeveer z’n juiste periode te staan. Zo heb ik nu nog foto’s klaar van de tarweoogst en het stro naar huis halen, waar ik tekst moet bij zetten, en die post ik dan in de periode dat die gebeurd is.

UPDATE: Dit bericht verscheen intussen als Tarwe en stro tussen de buien door en Maïsoogst 2021 staat ook online.

Intussen hebben we ook de eerste helft van onze maïs geoogst, zo’n 16 ha. We hadden perfect weer: een zalige zon en 20 graden! Het was ook nog niet nat, dus de velden bleven mooi achter. Op m’n Facebookpagina postte ik wel regelmatig updates van op de boerderij. Ik neem bijna dagelijks foto’s en die deel ik graag. Dat gaat snel en daar hoef ik niet bij na te denken. Om een mooie blogpost of dagboek te schrijven, daar heb ik wel meer tijd, energie en inspiratie voor nodig.

Tijd. Tijd vond ik moeilijk de laatste tiental weken. Er was wel altijd iets van werk op de boerderij: de tarwe, het stro, de koeien en vaarzen begonnen volop te kalven – dit wil bij ons zeggen, ik keek het net eens na, 30 op een goeie maand (van 24 augustus tot 26 september). We hadden er eens 9 op 6 dagen en dan is het toch wel druk op de kalverafdeling! Daarnaast hervatte het sociale leven zich ook volop: familiefeesten, dorpsfeesten, de Werktuigendagen… En doordat het in september eindelijk vrij mooi en droog weer was, besloten we hier thuis onze woning en de volledige vierkantshoeve te verven. Dat was intussen vijf jaar geleden en dus wel eens nodig. We kozen een nieuw kleur voor de ramen en deuren: antracietgrijs, wat ook het kleur van onze ramen en deuren van het carrouselgebouw en de stal is – die intussen bijna acht jaar oud is. Vijf jaar geleden twijfelden we daar al eens aan en durfden we uiteindelijk niet voor zo’n grote kleurverandering te gaan. Nu waagden we wel de stap. Soms heeft het wat tijd nodig.

Energie. Door veel energie in wat ik net allemaal vertelde te steken, bleef er op avonden – want die vallen nu wel al vroeg – maar weinig energie over. M’n hoofd is ook altijd wel met vanalles bezig en dan gaat echt concentreren om te schrijven niet meteen. Gewoon eens babbelen met familie, op de Smartphone sociale media checken, familie of vrienden horen en eventueel wat tv kijken, dat was genoeg. Die rustige ontspanning heeft een mens ook nodig.

Inspiratie. Inspiratie heb ik dus altijd wel. Er komt altijd wel eens iets in m’n hoofd op. Dan sla ik al een woord of zin op of schrijf ik ergens weer iets op een post-it. Zo dacht ik half augustus te schrijven over de prijs voor melk, want toen pakten enkele supermarkten uit met stuntprijzen. Dat is onaanvaardbaar en voelt erg oneerlijk, want boeren leveren altijd meer inspanningen. Momenteel had ik niet het gevoel dat ik daarover kon schrijven, want in de varkenssector gaat het heel wat slechter. Het is dus iets waar ik het later wel nog eens zal over hebben, want ik kan me opjagen in het feit dat supermarkten meer vragen van de boer, maar hen dan wel niet meer betalen. Want neen, dan telt toch alleen maar hun eigen winst.