Sinds 1 juli 2021 leveren we onze melk aan LDA of Laiterie des Ardennes. We hebben hier lang naar uitgekeken en zijn dan ook helemaal klaar voor dit nieuwe hoofdstuk. Het ging al een hele tijd niet goed bij onze vorige melkerij, Milcobel. Intern is er heel wat verkeerd gelopen, waardoor de boer uiteindelijk de dupe was. Jaren aan een stuk kregen we een te lage prijs voor onze melk. Een paar maanden terug kregen we de mogelijkheid om in te tekenen bij LDA. Die kans hebben we meteen gegrepen – want het is niet elk moment mogelijk om te veranderen. Ik nam meteen een foto van de eerste camion die onze melk voor LDA kwam ophalen!

Vorig jaar in september haalde ik in het bericht Op diner bij de Koning en de Koningin al eens het probleem bij Milcobel en vooral het “probleem” van de melkprijszetting aan. Hieronder geef ik dat stuk nog eens mee. Bij LDA is de prijs die we voor onze melk krijgen beter dan bij Milcobel, maar het “probleem” van de melkprijszetting blijft bij elke melkerij wel hetzelfde.

Om de tabel van hieronder trouwens eens aan te vullen: de standaard melkprijs bij Milcobel van 27 euro per 100 liter bleef aanhouden van april 2020 tot december 2020! Pas in januari 2021 steeg die licht, naar 28,40 euro en de maand daarop naar 28,90 euro. In 2019 was de standaard melkprijs bij Milcobel gemiddeld over het hele jaar 30 à 31 euro per 100 liter, een duidelijk verschil met 2020. Bij LDA konden ze in 2020 over het hele jaar ongeveer een prijs van 3 à 4 euro meer uitbetalen aan hun melkleveraars! Ik moet niet vertellen hoeveel euro’s de Milcobel-leveraars dus in 2020 gemankeerd hebben door een verkeerd beleid – of wat het ook allemaal was. Dan spreken we nog niet van de jaren daarvoor. Hieronder nu het stuk dat ik eerder schreef.

Ook in de landbouwsector had de coronacrisis hard toegeslagen. De al lage melkprijs zakte met nog eens 3 euro naar een standaardprijs van 27 euro per 100 liter. Het moet wel gezegd zijn dat onze melkprijs ook zo laag is doordat onze melkerij interne problemen heeft. Maar dan nog… De laatste jaren gaat het niet echt goed met de prijzen die landbouwers krijgen voor hun producten. Het gaat altijd op en af. In de melkveehouderij hebben we de laatste 6 jaar eigenlijk enkel een mooie prijs (35 euro en meer) gehad in 2017. Op de tabel hieronder is de melkprijsvergelijking te zien van de laatste 10 jaar.

Ik blik even terug. In het jaar dat we bouwden, in 2013, zag het er ontzettend goed uit. We waren dan ook heel positief om met onze nieuwe melkveestal een mooie toekomst tegemoet te gaan. Die positiviteit sloeg echter snel om. Daar stonden we dan, in het begin van 2016, na de afschaffing van het melkquotum: met onze 3 jaar jonge stal, met een melkprijsje van minder dan 25 euro en met een hoop leningen om af te lossen. Gelukkig herstelde de zuivelmarkt zich toen snel. We konden de put weer redelijk opvullen.

Vandaag zitten we terug in de put. De melkprijs is met 27 euro terug al enkele maanden erg laag. Wetende dat de leningslast van ons melkveebedrijf nog steeds erg hoog is en de kosten ook altijd gelijk blijven of meestal zelfs stijgen – door de droogte zijn er bijvoorbeeld nog grotere voederkosten – dan moet ik er geen tekening bij maken. We doen wat we kunnen, we werken verder want de koeien moeten blijven gemolken worden, het leven op de boerderij gaat door. De vooruitzichten voor de melkprijs zijn voor de komende maanden wel nog steeds niet goed.

Het meest frustrerende dat ik momenteel voel, is hetgeen jullie, de gewone mensen, niet weten of beseffen. Hoe kan het dat de prijzen die voedingsproducenten krijgen, is gedaald, terwijl de voedingsprijzen in de winkel zijn gestegen? Het is zo oneerlijk dat er door de tussenschakels wordt weggelopen met geld dat toebehoort aan de landbouwers. Het is zo oneerlijk dat supermarkten voeding inkopen voor een zo laag mogelijke prijs: voor die prijs, of we kopen elders in. Voor hen maakt het totaal niet uit hoeveel en of de boer er wat aan verdient. Terwijl boeren zo hard werk leveren, dag in, dag uit. Maar wie werkt er voor niets? Niemand toch? Waarom moeten landbouwers dan voor niets werken?

Ook wij werken nu voor niets, voor minder dan niets. Maar we kunnen niet anders dan verder doen en hopen dat de put geen put wordt waar we niet meer uit raken. Ik breng daarom in dit bericht ook de boodschap: hoeveel boeren moeten er nog in de put blijven voor we een eerlijke prijs krijgen voor onze producten? Terwijl onze Belgische producten ook zo kwaliteitsvol zijn en aan zo veel eisen voldoen. Steeds meer wetten en regels moeten we naleven. Wij verdienen daarom veel beter en veel meer. Is een eerlijke prijs dan zo veel gevraagd?

Het is tijd voor verandering. Ik weet niet hoe en wat er allemaal precies moet veranderen, maar ik weet wel dat het moet veranderen. Aan de grote verantwoordelijken, aan al degenen die invloed hebben, aan de leiders van dit land: make it change!