Lichtpunten tijdens het regenachtige voorjaar

Tijdens de eerste dagen van juni schreef ik m’n derde dagboek van het jaar voor Boer&Tuinder. Op 20 juni 2024 werd die gepubliceerd. Mijn vorige dagboeken kan je lezen door er naar door te klikken: Naar een beter boerenjaar en Vreugde en verdriet lagen nog nooit zo dicht bij elkaar. Begin juni was er bijna nog niets van werk gedaan op de akkers. Intussen zit er gelukkig een kleine 30 ha maïs in de grond! Daarover kunnen jullie lezen in het bericht: Toch grootste deel maïs geplant. In dit dagboek deel ik heel fijn nieuws mee: ik ben getuige op de trouw van m’n zus Stefanie en haar vriend Jeffrey!

We zijn intussen begin juni en het is nog steeds te nat om de velden te bewerken. Sinds oktober 2023 is er al iedere maand meer regen gevallen dan het gewoonlijk gemiddeld doet. Dat zijn al 8 maanden op rij! Het was voor vele boeren in oktober al moeilijk om de gewassen van het veld te krijgen. Sommige zijn gewoonweg blijven staan ook. En nu is het moeilijk om nieuwe gewassen in de grond te krijgen. Het zijn uitzonderlijke omstandigheden, maar het zorgt wel voor veel stress. Op onze velden is nog niets van maïs geplant. De enkele dagen dat het goed was, werd volop drijfmest uitgereden en tijdens het Hemelvaartweekend haalden we onze eerste snede gras binnen.

We zijn al blij dat die eerste snede gras goed en wel is in de kuil geraakt. Het waren 46 ha die af moesten, de overige 6 ha bleef staan omdat die weiden nog te nat waren. Het was sprinten en we hadden de hulp van onze hele familie nodig. Gelukkig waren zij graag van de partij, want tijdens een verlengd weekend gaan de meeste mensen graag op uitstap, naar een barbecue of een ander feest. Maar het was al zo lang wachten op enkele dagen mooi weer, lang wachten om aan die eerste snede gras te beginnen, dat iedereen er echt zin in had! Op m’n blog zijn heel wat foto’s en een filmpje van 6 minuten terug te vinden over dit verlengd weekend. Eens het bekijken waard! Rond Hemelvaart zette m’n neefje Victor, het zoontje van m’n zus Valerie, ook zijn eerste stapjes. Hoe schattig en prachtig om dit mee te beleven!

Door de regenachtige lente en het feit dat alles op zich liet wachten, hadden we wel tijd voor andere bezigheden. Op 1 mei gingen we zo met de familie op bedevaart naar Kerselare. We proberen dat elk jaar, maar vorig jaar was dat bijvoorbeeld niet gelukt omdat het in mei droog was en dan al het werk moest gebeuren. Het was toen ook al een nat voorjaar, maar wat we nu meemaken, is nog extremer. Onze kaarsjes die we na de eucharistieviering hebben doen branden, hebben precies nog niet veel geholpen. Maar het was zeker en vast een prachtige en heel fijne dag met de familie. We gingen nog enen drinken en frietjes eten ook, wat moet een mens nog meer hebben? In de late namiddag hebben m’n ouders en ik dan nog wat vaarzen naar een weide gebracht. Intussen zit al het jongvee wel buiten, maar het was door het natte weer ook later dan gewoonlijk.

Het grootste lichtpunt van deze lente is het nieuws dat m’n zus Stefanie en haar vriend Jeffrey gaan trouwen! Wat kijken we daar zo hard naar uit! Na het verlies van onze nonkel Dimitri en nadat onze oma Irma na een zware val en ziekenhuisopname in het rusthuis terecht kwam, zijn we blij met goed nieuws in de familie. Half april vroeg m’n zus Stefanie mij op de meest originele wijze trouwens om haar getuige te zijn! Toen ik koeien aan het verzamelen was om te melken, was zij bij m’n moeder Veerle al in de carrousel om de eerste ronde koeien te bespuiten met letters… WIL JE MIJN GETUIGE ZIJN? Ik ben ontzettend gelukkig haar getuige te mogen zijn op deze belangrijke dag! Ik ging dan ook al mee met Jeffrey en met Stefanie om hun trouwkledij mee uit te kiezen. Telkens zo’n fijne namiddagen, waardoor ik nog meer uitkijk naar die prachtige dagen op het einde van de zomer. Alleen hopen dat het weer tegen dan helemaal is goed gekomen!