Zaterdag 19 juni 2021 was een bewogen dag op de boerderij. Leven en dood lagen heel dicht bij elkaar. We hebben koe Jal moeten laten inslapen. Net daarvoor heeft de veearts haar kalf nog uit de buik gehaald, drie weken voor het moest geboren worden. Het was enkele dagen spannend voor het kalf, z’n longen waren nog niet volledig “rijp”, maar op vandaag stelt die het goed. Lees het volledige verhaal, met enkele foto’s, verder in dit bericht.

Op donderdag 17 juni was veearts Hannes voor het eerst bij koe Jal geweest. We hadden gezien dat ze niet kwam eten en dat ze erge diarree had, het was zelfs zodanig vloeibaar dat het eruit kwam als water. De veearts hoorde te veel gas in de pens en de darmen. De koe kreeg medicatie en de dag nadien kwam Hannes terug. Het was precies iets beter, al was het nog zeker niet zoals het zou moeten zijn. Opnieuw werd de koe behandeld en daags nadien zou veearts Bart komen – onze veeartsen zijn van Dierenartsenpraktijk ’t Perlinck.

Op zaterdag 19 juni controleerde veearts Bart net als Hannes koe Jal terug volledig. Bart vond het moeilijk, hij hoorde met z’n stethoscoop precies toch dat er gas in de lebmaag zat en dat de koe met een linkse lebmaagdraaiing zat. Dit komt normaal echter niet voor bij drachtige koeien. Eerder uitzonderlijk eens. De lebmaag draait wanneer de koe niet genoeg eet en er te veel gas in de maag wordt gevormd. Maar er moet ook plaats zijn voor de maag om te draaien, wat bij een drachtige koe vaak niet zo is omdat het kalf veel plaats inneemt.

Bart besloot de koe te opereren. Als ze open was, zou hij meteen zien hoe het zit en de koe zou ook alleen maar kunnen genezen wanneer het probleem is gevonden en aangepakt. De lebmaag zat inderdaad gedraaid. Bart wou ze op haar plaats steken, maar dit ging echter niet makkelijk. Er zat veel spanning op de maag.

Uiteindelijk bleek dat de maag vergroeid was en dat de koe ook een maagzweer had. De inhoud van de maag lekte in haar lijf. Je ziet op de foto linksonder dat er maagsap uit de buik komt gelopen. Dit was heel slecht nieuws, want het gat van de maag toe doen, ging niet. Sowieso is de kans op genezen heel klein aangezien de kans op infecties heel groot is. Koe Jal zou dit sowieso niet overleven. Daarom werd meteen beslist het kalf nu uit de buik te halen, zelfs al was het drie weken te vroeg. Op de foto rechtsonder zie je de pootjes tevoorschijn komen. Daarna had ik geen tijd en handen meer vrij om foto’s te nemen.

Het kalf, een vaarsje, kwam ter wereld maar had het erg moeilijk om zo plots te moeten beginnen ademen. 3 weken voor de uitgerekende kalfdatum zijn de longen van het kalf nog niet volledig volgroeid of beter gezegd nog niet “rijp”, nog niet klaar om al te moeten werken. Het kalfje deed z’n best en snakte naar adem. Beetje bij beetje begon het te lukken. De eerste dagen zouden cruciaal zijn. Intussen kreeg koe Jal een spuitje. Ze inslapen was hier de beste keuze zodat ze niet meer zou moeten afzien.

Nu enkele dagen later stelt het kalfje het goed! Het was spannend, want nadat op dag 2 het kalfje al recht stond, lag ze op dag 3 bijna een hele dag plat, in een diepe slaap. We dachten dat ze niet meer zou ontwaken op dag 4. Maar ze was sterk en stond ons de volgende ochtend in haar hokje op te wachten! Ze drinkt intussen zelfstandig haar melk uit haar speenemmer. Zo’n flinke meid! Nu is het enkel opletten want zo’n kalfje is gevoelig om diarree te krijgen. Diarree is voor kalveren met een lage weerstand erg gevaarlijk. In sommige gevallen zelfs dodelijk. We geven haar de beste zorgen zodat ze blijft leven!

Met de sterfte van koe Jal is nu ook de laatste van ons vijfgeslacht uit 2018 overleden – vorig jaar in mei gaf ik een update. Koe Jolo, de dochter van Jal, overleed vorig jaar in juli. Dat was ook een heel spijtige gebeurtenis en niet heel duidelijk wat er juist is gebeurd. Ze had nog maar net voor het eerst gekalfd en wou niet goed opstarten – niet goed beginnen eten en melk geven. Ze werd dan ook geopereerd aan een lebmaagdraaiing. Jolo verbeterde echter nadien niet en stierf plots snel. Het is allemaal heel erg jammer, maar het hoort ook bij het boerenleven.