Vandaag was een zwarte dag voor ons land. We hadden het allemaal wel eens verwacht, maar nu er effectief aanslagen zijn gepleegd, is het toch schokkend. M’n gedachten gingen er een hele dag naartoe, zoals bij zo vele mensen denk ik. Toen ik vandaag over onze boerderij wandelde, voelde ik me meer dan ooit echt veilig. Veilig en gelukkig om hier, op het platteland, te wonen – al zouden we overal veilig moeten zijn. De zon scheen volop, een mooie blauwe hemel, de paarden liepen te grazen in de weide, de koeien gingen hun gewone gang in de stal… Alles was hier op de boerderij zo rustig en vredevol. Het moet een enorm contrast geweest zijn met de getroffen plaatsen in Brussel. Ik kon een prachtig, liefdevol moment vastleggen op foto en deze wou ik delen met jullie, om de dag met licht af te sluiten. We zien een kalfje van twee dagen jong en Tisha, onze jongste hond… Ze snuffelen aan elkaar, ze zien elkaar graag, ondanks hun verschillen. Onvoorwaardelijke liefde. Liefde is alles wat we nodig hebben.