We keken er al een hele tijd naar uit maar op 1 augustus 2024 was het dan zover! We gingen naar de Olympische Spelen! Nu ze zo dichtbij waren, konden we dit niet missen – zoals ik al schreef in Nu het Vlaamse wielerseizoen er op zit… Paris 2024, here we come! We keken een hele dag onze ogen uit tijdens de voorrondes van het basketbal in Lille of Rijsel – slechts een uur vanaf Schorisse. Het waren 4 wedstrijden van de vrouwen, met als laatste wedstrijd van de dag (om 21u) België tegen de Verenigde Staten. De Belgian Cats verloren uiteindelijk wel, met 74-87, maar wat werd het een ontzettend spannende strijd! We zijn heel euforisch dat we deze historische wedstrijd in het echt zagen! Leuke anekdotes en uiteraard foto’s krijg je verder in dit bericht.
We dat zijn trouwens m’n nonkel Raf, tante Cindy en m’n nichten Tessa en Yara. Zij waren helemaal in sportieve outfit, ik koos voor de Belgische kleuren (of toch twee: een geel topje en een zwarte regenjas) – rechts op de foto. Alleen maar stralende gezichten! Met het indrukwekkende Stade Pierre Mauroy op de achtergrond. Normaal een voetbalstadion voor zo’n 50 000 toeschouwers. Nu werd de helft omgebouwd tot een basketbalstadion. Maar het was nog steeds grandioos! De maand voordien beleefde ik met m’n nichten en beste vriendin nog een ander avontuur in een ander impressionant voetbalstadion: Taylor Swift in Amsterdam.
Op die donderdag 1 augustus 2024 zagen we 4 matchen en dus 8 landen. Hiernaast zie je de planning en de landen. Er waren 12 landen die door de selecties waren geraakt, dus zagen we 2/3 van de deelnemende landen. De Verenigde Staten werden uiteindelijk Olympisch kampioen. Onze Belgian Cats strandden na een zot parcours uiteindelijk op de meest ondankbare 4e plaats. Maar toch een dikke proficiat! Wij zagen hoe goed ze waren!
We zaten op 3 verschillende plaatsen: de eerste twee matchen van achter een basketbalring op het eerste verdiep, Frankrijk zagen we tussen de Fransen van opzij en België terug van achter een ring, maar vanaf het tweede verdiep. Erg hoog, maar je ziet nog veel. Wat we ook wel onthouden is hoe koud het was in het stadion! Buiten was het een zomerse dag van om en bij de 25 °C. Maar binnen was het helemaal afgesloten en stond de airco vollenbak. Het was echt bibberen en beven! Zelfs met m’n jas aan had ik koud, onze benen stonden meermaals met haar recht en met kippenvel. We hebben ons dan maar warm gesupporterd! Ze hebben ons gehoord!
Het is echt wel een geweldige belevenis live. Op televisie zie je dat zo niet, maar tijdens time-outs en pauzes wordt het publiek opgezweept door muziek, live-acts en presentators. De mexican wave ging meermaals door het stadion, er werd meegezongen met de lyrics op het scherm, er werd gekust tijdens de kiss cam… Heel aanstekelijke bedoening! Ik ben alweer een onvergetelijk avontuur rijker! Once in a lifetime! Heel dankbaar. De foto’s zijn mooie herinneringen, die ik heel graag hier vereeuwig en deel. Geniet mee na…
Och ja, op de eerste foto zie je welke bekende basketbalster we aan het stadion tegen kwamen net voor de wedstrijd van de Belgen: Ann Wauters! Ze ging met vele fans op de foto. Nonkel Raf en tante Cindy waren er ook snel bij! Ann is één van de grootste basketbalspeelsters die België kent, al is Emma Meesseman nu uiteraard het uithangbord.
De avonturen van een boerenmeid 