Op 14 september 2023 verscheen er een nieuw “verhaaltje” van me in Boer&Tuinder. Ik hoorde onlangs dat sommige mensen m’n dagboeken “verhaaltjes” noemen en dat ze ze zelfs bijhouden! Wel leuk om te horen! Het was dit keer een verhaal over papflesjes geven, aan kalfjes én aan een baby! Over goeie en minder goeie momenten. UPDATE: Het vervolg lees je in Harde tijden.
Begin augustus begon een drukke periode van kalvingen op de boerderij. Op 24 dagen tijd werden 21 kalfjes geboren! 9 daarvan waren kruisingen met Belgisch witblauw. 8 ervan waren Holstein vaarsjes, die dus op de boerderij blijven. Zij kregen allemaal een mooie naam: Zara Maria, Indigo, Rainbow-Katrien, Romée, Filou, Cynthia, Weike en Beverley. De ene naar een zangeres, de andere naar een atletiekster. De ene is van de kleur familie, de andere van de Katrien familie. Zo heeft elk dier zijn verhaal.
Beverley is het kalfje waar we dolgelukkig met zijn: het is de dochter van onze topkoe Becky. Ons lieve Becky kalfde voor de tiende keer! Alles ging vlot en ze leek vrij goed op te starten. Tot ze doodziek werd op dag 4 na de kalving. Koorts, slappe mest en uiteindelijk bloederige mest. Een bloeding in de maag of darmen. Ze werd ook geopereerd aan een rechtse lebmaagdraaiing, maar dat was misschien niet nodig geweest want er bleek niet zo veel mis. Toch is Becky nu al 5 dagen ziek en wil ze niet meer eten. Ze heeft geen zin of energie. Ze staat recht, stapt even rond en gaat weer liggen. De veeartsen zijn al meerdere keren geweest: ze hebben verschillende medicatie gegeven, haar al meerdere malen gedrencht… Ikzelf probeer haar met alle soorten voeder te verleiden. Maar het blijft nog altijd bang afwachten of ze zich herpakt. Het erg warme weer komt nu ook niet zo gelegen want ons Becky kon al niet goed tegen de hitte. Ze zit wel alleen in een net uitgemeste strobox, waar ook af en toe de wind een briesje blaast.
Beverley stelt het gelukkig wel erg goed! Ik ben met haar al twee keer tot bij de mama gewandeld, om Becky toch wat vreugde te bezorgen of iets teweeg te brengen. Op de duur probeer je vanalles. Vroeger als kind deden we dat wel vaker, met de kalfjes wandelen. Dat was plezier voor ons en voor de kalfjes! We speelden echt boerderijtje, en iedereen deed mee: alle zussen, onze nichten en onze buurmeisjes. Wat een mooie tijd! Onze jongste nichten, die nu 15 en 17 zijn, heb ik dat plezier ook al laten beleven toen ze jonger waren. In de toekomst doe ik dat gegarandeerd met kleine Victor, het zoontje van m’n zus Valerie en haar vriend Jordy.
Nu is Victor met z’n 5,5 maand nog te jong. Sinds begin augustus komt hij regelmatig naar de boerderij, bij oma, opa en tante. Want Valerie is terug aan het werk gegaan en heeft nog geen crèche voor Victor gevonden. Wij vinden het leuk hem bij ons te hebben! Ik geef hem graag fruitpap of papflesjes melk! Papflesjes geven is iets dat ik dus heel veel mag doen nu! Is het niet aan de kalfjes, dan is het aan kleine Victor! Ik heb hem al met z’n buggy rondgereden bij de kalfjes en de koeien. In z’n maxicosi heeft hij ook al op de tractor meegereden om het voeder bij te schuiven. Hij zit nogal rond te kijken dan! Heel geconcentreerd, of met een prachtige lach!
De avonturen van een boerenmeid 