Begin september was ik met m’n zus Stefanie een weekje op reis. Dat vertelde ik toen in het blogbericht Op vakantie. Nu kwam ik op het idee om dezelfde punten uit dat bericht toe te passen op onze avonturen die we daar in Pula en Medulin beleefden. Dit zijn gemeenten in het zuiden van het schiereiland Istrië, in het westen van Kroatië. Daar verbleven we in twee verschillende hotels. Vanuit Pula maakten we ook daguitstappen naar Venetië en de kust van Slovenië. Nog heel wat plaatsen om over te schrijven en jullie met prachtige foto’s te verleiden dus, binnenkort! De verleidelijke foto hierboven was het prachtige zicht dat we bij het landen hadden! Het zijn de Brijuni eilanden, die zich voor de zuidwestkust van Istrië bevinden, tussen Rovinj en Pula. We bezochten ze niet aangezien we heel wat andere plaatsen zagen en bezochten. Ontdek ze verder in dit bericht.

Inleiding

Istrië is een schiereiland – dit is een stuk land dat met één kant verbonden is met het vasteland en daarom net geen eiland is – dat grotendeels bestaat uit de provincie Istrië, één van de 21 provincies van Kroatië, maar ook uit nog een deel van een andere provincie: Primorje-Gorski Kota. Daarnaast behoren ook een klein deel van Slovenië en Italië tot het schiereiland. De provincie Istrië is eigenlijk maar een klein deel van Kroatië: 2820 km² van 56 594 km². Het land heeft heel wat bekendere steden dan in deze provincie – denken we maar aan Zagreb, Zadar, Split en Dubrovnik – maar toch heeft de grootste stad van Istrië, Pula, ook heel wat te bieden.

Pula is 51,6 km² groot en heeft zo’n 62 000 inwoners – dit is een groot deel van de 210 000 inwoners van de provincie Istrië. Ten zuidoosten van Pula, helemaal onderaan het Istrische schiereiland, ligt Medulin. Deze gemeente is 32 km² groot en heeft zo’n 6500 inwoners, verdeeld onder verschillende deelgemeenten waaronder Banjole en Premantura. Hieronder volgen nu vijf absolute aanraders om te doen in Pula en Medulin.

1. Op prachtige stranden liggen

In Medulin zijn er heel wat stranden terug te vinden want de kust heeft heel wat inhammen of baaien – delen van de zee die het land binnendringen. De meeste zijn wel kiezelstranden, aangepast schoeisel is dus aangeraden. Dichtbij een strand verblijven is niet moeilijk want er zijn heel wat verblijfsmogelijkheden. Wij verbleven in Banjole – ongeveer waar Banjole staat op de kaart – aan de baai van Paltana. Er is een kiezelstrand van zo’n 400 meter in het noorden van de baai, Del Mar of Banjole Beach. Wanneer je daar ligt, ben je prachtig omringd door de witte kiezels en het helderblauwe water, dat op zijn beurt omringd wordt door een groen landschap en overgaat in een wolkenvrije lucht. We lagen daar een klein beetje hard maar toch wel super goed en rustig!

Er zijn mooiere en bekendere stranden in Pula en Medulin maar deze zijn dan ook drukker. Zo heb je bijvoorbeeld het strand Hawaiian Cove Beach. Het bevindt zich in Pula op het schiereilandje Verudela, nabij canyon Verudela dat straks aan de beurt komt. Groot is het kiezelstrand bij het klare water echt niet, nog geen honderd meter breed, maar het is echt idyllisch, zo in een inhammetje met rotsen aan de zijkanten.

2. De zee bevaren

In de inleiding zei ik al dat we vanuit Pula naar Venetië gingen, wel, dit deden we met de veerboot! Toen ik de ligging van Pula voor het eerst zag, viel me meteen op dat dit eigenlijk niet zo ver van Venetië lag. Ik zocht het op en zag dat er meerdere dagen per week veerboten heen en weer naar daar gingen. Dit voor zo’n 60 euro per persoon, wat niet zo veel is. Er zijn in Pula trouwens ook reisorganisaties die boottochten naar Venetië doen, maar ook bijvoorbeeld naar Rovinj. Deze stad zagen we trouwens vanaf zee – de tweede foto hieronder.

De veerboot vertrok ’s ochtends rond 7 uur, voor een tocht van een goeie 3 uur. Het grootste deel van de route moet men binnen in de boot blijven, dit omwille van de snelheid die de boot haalt. We varen hier ook niet op een rivier maar op de Adriatische Zee, die behoort tot de Middellandse Zee. De golven kunnen hier groot zijn, en dat hebben wij trouwens geweten! In het terugkeren voeren we richting een onweer – onweders ’s avonds en ’s nachts maakten we daar trouwens meer of een keer mee. Onze boot zwiepte echt nogal heen en weer, zodanig veel dat het water echt tegen de ruiten kletste. We bleven nog redelijk rustig, we zagen ook niet echt iets want het was donker, maar toen de kapitein meldde dat we eerder, in Rovinj, zouden aanmeren, wisten we dat het menens was. We zijn uiteindelijk veilig aangemeerd en met de bus – die halfweg moest vervangen worden door een defect – naar onze eindbestemming gebracht. Het werd een enorm avontuur met andere woorden!

Bij het binnen- en buitenvaren van Venetië mochten we dan wel op het dek van het schip want in de Lagune van Venetië moet de snelheid beperkt worden. Amai dit was de moeite! Tussen tientallen boten en bootjes rustig aan de pracht van Venetië vanop het water bewonderen, wow! De stad en zijn lagune staan sinds 1987 terecht op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Trouwens, Brugge, ook wel het Venetië van het Noorden genoemd, staat eveneens op die lijst. Onderstaande foto van de indrukwekkende Basilica di San Marco en het Palazzo Ducale zegt al zo veel.

Maar ook het eilandje San Giorgio Maggiore, de Basilica di Santa Maria della Salute en het Canal Grande zagen we passeren. In het binnenvaren was het grijs maar overdag hadden we echt super mooi weer en bij het buitenvaren scheen de zon ook fel, zoals te zien is aan onze zomerse outfit met zonnebrillen! Ik vind het absoluut een aanrader om Venetië op deze manier te bezoeken! Aan een duur tochtje met een gondel hoef je dan ook geen 80 euro te spenderen.

3. Unieke natuurwonderen bewonderen

Op het schiereilandje Verudela maakten we een korte wandeling richting canyon Verudela – onderweg kwamen we zoals eerder vermeld het Hawaiian Cove Beach tegen. Een canyon is een kloof in het land, dat door erosie werd uitgesneden, met rotswanden. Alom gekend is de Grand Canyon in Amerika, in vergelijking daarmee is het hier maar een heel erg klein kloofje. De rotsen zijn zo’n 17 meter hoog.

Wij vonden dat toch al indrukwekkend. De streek daar was redelijk rustig in de voormiddag en daarom konden we ongehinderd wat chill op de rotsen zitten en genieten van het zicht en de zon.

4. Monumenten, gebouwen en bruggen bezichtigen

Hét opvallendste bouwwerk in deze streek is ongetwijfeld het amfitheater of de arena van Pula. Het werd gebouwd in de 1^e eeuw na Christus en is qua grootte de zesde nog best bewaard gebleven Romeinse arena. De afmetingen van het ovale gebouw zijn zo’n 132 op 105 meter, de arena zelf zo’n 68 op 42 meter. Er konden zo’n 23 000 toeschouwers via twee hoofd- en vier zijingangen naar binnen. UPDATE In december 2020 zag ik het grootste amfitheater, het Colosseo in Rome.

In het verre verleden werden er in de arena gladiatorengevechten gehouden en werden er zelfs mensen voor de wilde dieren geworpen. In het jaar 404 verbood met dit soort entertainment en werd de arena gebruikt als marktterrein. Tegenwoordig worden er films vertoond, opera’s gespeeld en concerten gehouden. Het amfitheater ligt echt in het hart van de stad, dichtbij het water en de haven en niet ver van het oude stadsgedeelte.

Het oude stadsgedeelte van Pula kan nu op meerdere manieren worden betreden maar als hoofdpoort wordt de Boog van de Sergii gezien. Deze Romeinse triomfboog is genoemd naar drie broers van de familie Sergia maar in het bijzonder naar Lucius Sergius Lepidus, een tribuun die het 29^e legioen leidde in de Slag bij Actium (31 voor Christus). Gaat men onder de Boog door dan stapt men het historische centrum binnen, dat gebouwd is in Venetiaanse stijl. Dit zijn voornamelijk de straten Sergijevaca, Kandlerova en Castropola die in cirkels lopen, en hun zijstraten die ze verbinden. Er bevinden zich hier verschillende poorten, tempels en in het midden het oude fort. Het is hier heel gezellig vertoeven maar wel drukker dan verwacht, de stad leeft hier echt!

5. Wandelen, wandelen, wandelen

Wandelen in Bumbiste

Toen we aankwamen bij onze verblijfplaats in Banjole besloten we eerst de streek eens te verkennen. In westelijke richting kwamen we al snel een bord tegen met een plannetje op dat een wandeling van 2,5 km aanduidde. Ideaal vonden we, een korte wandeling rond een klein schiereilandje. De tocht ging telkens langs het mooie blauwe water, soms laag aan een kiezelstrand maar vooral dan weer hoger boven de rotsen, op grindpaden en tussen de dennenbomen door.

In het verre zuidoosten zagen we het uiteinde van Donji Kamenjak liggen en in het westen zagen we de kleine eilandjes Frasker en Fraskeric liggen. Dit was toch wel een redelijk indrukwekkende wandeling. Het was er ook gewoon zo rustig, een groot verschil in vergelijking met de stad Pula. Een gemakkelijke wandeling, ook met kinderen te doen, al is het met een buggy wel niet aan te raden. Deze wandeling staat gekend als Setnica Bumbiste of volgens Google Maps als Passeggiata Promenada.

Wandelen in Gornji of Upper Kamenjak

Vanaf onze verblijfsplaats in Banjole vertrokken we richting Gornji Kamenjak voor een stevige wandeling. Kamenjak is een sinds 1996 beschermd natuurgebied. De paden die we volgden, waren niet geasfalteerd – de hoofdweg loopt iets noordelijker – maar zijn gewoon van aarde, grind of stenen. Onderweg kwamen we christelijke beeldhouwwerken tegen met telkens een cijfer erbij. Iets verder werd het duidelijk: het gaat om 14 beelden die de Kruisweg uitbeelden. Dit is de lijdensweg die Jezus Christus ondergaat met het kruis. Hier wordt deze weg dus met een wandeling langs verschillende beelden nagebootst. Het hoogste punt, genaamd Terasko brdo, ligt op 70 m hoogte en daar stond ook een kruis.

Van hieraf heb je een prachtig zicht op zowel Donji of Lower Kamenjak als Banjole en in het verre noordwesten zelfs de stad Pula. We wisten niets over deze wandeling maar we wouden richting Premantura en Donji Kamenjak en werden dus aangenaam verrast. Van Banjole tot Premantura en terug langs ongeveer deze Kruisweg is het trouwens zo’n 12 km.

Ik wil hierbij nog zeggen dat het eigenlijk wel wat een lijdensweg was: de ondergrond gecombineerd met temperaturen tegen de 30 graden, we hadden het onderschat. Misschien dus best vroeg op de dag deze tocht ondernemen. Maar de omgeving en uitzichten tijdens de wandeling maakten het zeker de moeite waard.

Wandelen in Donji of Lower Kamenjak

Maar wij wouden dus naar Donji Kamenjak, zelfs naar het zuidelijkste of verste punt, en waren er dus nog niet. Doorheen Premantura stapten we op geasfalteerde wegen maar bij het binnengaan van Donji Kamenjak waren het weer paden van aarde of grind. Wij stapten langs de westelijke zijde zuidwaarts en namen eerst de kleinste paadjes. We gingen echt tussen de dennenbomen, soms over omgevallen bomen, en met keren op rotsige ondergrond. Heel avontuurlijk maar echt super rustig en met veel fauna en flora!

Een eindje verder was er iets meer volk want we passeerden een klein strandje. In dit gebied zijn ook de echte voetafdrukken van dinosaurussen in de rotsen te zien. Van daaraf namen we een iets groter grindpad en nog wat verder namen we grindwegen waar ook auto’s passeerden. Zo bereikten we een uitkijkpunt in het uiterste zuidwesten. Van daaraf hadden we in alle richtingen een prachtig zicht, dat ook stond aangeduid op borden. Zuidelijk zagen we in de zee nog het eilandje Fenoliga liggen, gekend omdat het een van de plaatsen in Europa is met de meeste dinovoetafdrukken, en het hele kleine Porer met enkel de gelijknamige 35 m hoge vuurtoren uit 1833. Noordelijk zagen we Premantura en bijna volledig Donji Kamenjak – op de foto het oostelijke deel.

We stapten vervolgens nog tot aan het water en waren duidelijk niet de enigen. Heel wat mensen kwamen hier zonnen op de rotsen of een duik nemen in het helderblauwe water. Wij gingen net boven de rotsen iets drinken in de gekende Safari Bar – linksboven op de foto. Normaal zouden we terugkeren langs de oostelijke zijde maar door het grote aantal kilometers dat we in deze omstandigheden al gedaan hadden én nog voor de boeg hadden, besloten we centraal door Kamenjak naar Premantura terug te keren. Wij legden hier in Donji Kamenjak zo’n 10 km af maar wanneer je bijna constant de route langs de buitenkant volgt, kom je toch snel aan zo’n 15 km.

Meer info over deze regio? Klik voor Pula hier en voor Medulin hier.